Verbetering leefomstandigheden bij lepraziekenhuis Sele be Solu
Het project betreft de hulp aan de mensen die wonen rondom het lepraziekenhuis Sele be Solu in Sorong.
In 2015 namen Laurence Crossman-Emms en Kirsty Edwards namens de SDSP een kijkje bij Sele be Solu om te inventariseren hoe het er intussen voor stond. Zie hun uitgebreide verslag daarover.
Achtergrond
De voormalige Nederlandse overheid probeerde begin jaren ’50 de patiënten (toen met de naam ‘melaatsen’) te lokaliseren en te verzorgen. De katholieken kregen in Manokwari een ziekenhuis, de protestantse kerk een ziekenhuis in Sorong. Beiden betaald met overheidsgeld.
De Gereja Kristen Indonesia, de Indonesische protestants-christelijke kerk lieten in 1956 twee zusters overkomen om de mensen te verzorgen: Ruth en Lydia Bahler, twee Zwitserse vrouwen die vanuit de Nederlandse zending werden uitgestuurd. Personeel en ex-patiënten konden op het terrein rondom het ziekenhuis een huisje bouwen om er te blijven.
In de jaren ’80 werd het ziekenhuis steeds verder eigendom van de Dienst van Gezondheidszorg De grond werd vergeven aan o.a. de naastgelegen militaire basis ofwel voor andere doeleinden gebruikt.
Toen de laatste patiënten in een barak bij elkaar lagen, is er begin 2000 voor de mensen een aantal huisjes gebouwd door de Dienst Sociale Zaken. Door de zeer slechte kwaliteit is nu al groot onderhoud nodig: er moet nog (steeds) geverfd worden, de zinken daken smelten weg door het zout in de zeewind en de eigendomsrechten zijn niet geregeld. De 65 gezinnen leven in slechte omstandigheden en hebben geen elektriciteit in de huizen.
Het project van de SDSP is er op gericht de leefomstandigheden voor deze mensen te verbeteren.
Van onze vrijwilligers op locatie
Gaby Farla en Eline Suurmond zijn in april teruggekomen van een reis van bijna 6 maanden door Papoea en door Thailand, Indonesië en Maleisië. Zij startten in Papoea om de mensen te bezoeken die achter het voormalig lepra ziekenhuis in Sorong wonen.
“…De leefomstandigheden voldoen niet eens aan de basisbehoeften, de huizen zijn erg beschadigd en klamboes zijn in geen velden of wegen te bekennen. Het water dat genuttigd wordt is regenwater, maar er zijn natuurlijk ook perioden die erg droog zijn. Omdat de mensen met lepra in Papua geen werk kunnen krijgen door hun ziekte of omdat ze het simpelweg lichamelijk niet aankunnen, zijn ook de inkomsten nihil. Het gevolg is dat ze veel eenzijdige voeding hebben en dat er weinig geld overblijft voor de school van de kinderen. En dan zie je daar toch al die kleine kindertjes rondlopen, is dit werkelijk het startpunt van hun leven?” – Uit reisverslag Gaby Farla en Eline Suurmond
Gerelateerde projecten
De SDSP haakt nadrukkelijk aan bij reeds bestaande initiatieven, waaronder:
- Moeder-en-kindzorg Gam
- Ziekenhuis in Sorong
- Aidsbestrijding Sorong en Manokwari
