VIllanova voedselbos
Op het katholieke internaat Villanova te Manokwari werkt de SDSP samen met de Nederlandse stichting The Tree Party aan het realiseren van een voedselbos. The Tree Party plant bomen in Nederland en daarbuiten om de leefomgeving groener te maken en klimaatverandering tegen te gaan. Een Nederlandse handelsmissie naar Indonesië, onder leiding van de Rijksdienst Voor Ondernemend Nederland (RVO), wilde de CO2-uitstoot van hun vliegreis compenseren met de aanplant van bomen in Indonesië en benaderde hiervoor The Tree Party.
De SDSP zet haar kennis en netwerk in West-Papoea in om op het internaat een voedselbos te planten waarmee niet alleen CO2 wordt afgevangen, maar waarmee het dieet van de internaatkinderen wordt aangevuld met verse vruchten, en dat op termijn ook een educatieve functie zal kunnen vervullen. Zo ontstaat een win-win-win situatie.
Het project bevindt zich momenteel in de aanplantingsfase en SDSP-vrijwilliger Martijn was erbij toen de eerste bomen de grond in gingen. Hieronder geeft hij een sfeerverslag.
“Wij, Martijn en Maria, zijn al enkele dagen bij familie in Manokwari als wij in de ochtend van 09 februari 2024 Reville Saw van het plaatselijke vliegveld ophalen. Vandaag is de dag dat het project van start gaat!
Aangekomen op locatie is er al een heel team aan het werk, Pater Dominggus, Frater Ayoub, en zo’n twintig mannen en vrouwen van de naastgelegen kerk Gereja Katolik Salvator. Het is een opgewekte babbelende en grappende gemeenschap die ondertussen hard werkt om met bosmaaiers het terrein schoon te maken. Reville pakt meteen aan en begint met een aantal schooljongens de beplantingslijnen uit te zetten. Er wordt een touw gespannen over de hele lengte van het veld en de jongens slaan om de zes meter een paaltje op de plek waar straks de fruitbomen worden geplant.
Na enig geharrewar met het touw loopt het werk als een trein, steeds meer jongens komen helpen en na een paar uur is het eerste veld helemaal voorzien van lijnen.
Wij zelf zijn natuurlijk onder lichte dwang van de kerkvrouwen eerst gaan lunchen. Rond de paaltjes wordt het maaiafval verzameld als mulch, bodembedekking voor de fruitbomen. Dat is een eerste stap in het agroforestry systeem waarin alle plantaardige materialen worden gebruikt als voeding en niet – zoals hier gebruikelijk is – worden verbrand.
Op dag twee gaat Reville verder met het uitzetten van de boomrijen. De meeste kinderen komen terug van een korte vakantie en de groep werkers groeit. Het is zwaar werk in de vochtige hitte, op de middag druipt iedereen bezweet af. Slecht twee uur later zit de hele gemeenschap in hun beste outfit in de kerkbanken.
Frater Ayoub, zo-even nog onder het maaisel, assisteert in een maagdelijk witte pij bij de dienst. Bij het uitgaan van de kerk bespreken we uitvoerig de beplantingsplannen met betrokken kerkgangers.
Twee dagen later is Reville vertrokken naar een ander voedselbosproject in de Kebarvallei en hij heeft ons gevraagd aanwezig te zijn bij het uitpakken van de boxen met jonge fruitbomen. Afgelopen nacht zijn er 17 boxen met stekken aangekomen vanuit Surabaya in de haven van Manokwari. Pater Dominggus is met een aantal jongens tot twee uur in de ochtend bezig geweest met het vervoer naar het internaatsterrein. Toch staat iedereen weer fris en fruitig weer klaar voor het uitpakken van de boompjes, ongeveer 70 per box.
Het is belangrijk de stekjes zo snel mogelijk uit te pakken, 15 minuten onderdompelen in water en in de schaduwrijke bomenopvangplaats te zetten. Een naastgelegen stroompje fungeert ideaal als dompelbad. We werken met een groep van zo’n 25 schooljongens, het is hard werken; boxen openen, plastic om de stekjes verwijderen, in het water zetten, eruit halen en naar de schaduwplaats brengen. In totaal hebben we ruim 1200 fruitboompjes in handen!
Veel van de jongens zijn zeer serieus in de beoordeling van de bomen, aandachtig worden de soorten bekeken, is er schade en er worden verhalen verteld over thuis waar deze bomen ook groeien, dit zijn experts! De schade blijkt rond de 20% wat binnen de verwachting is en naar tevredenheid. In de weken daarna blijkt dat een deel van de beschadigde planten zich weer goed herpakt en de totale uitval ruim onder de 10% zit, wat een heel mooie score is.
Aan het eind van de dag brengen we een bezoek aan de plek waar pater Tromp begraven is en een grafmonument in aanbouw is. Pater Tromp richtte onder andere deze kostschool op en is altijd een anker is geweest voor veel SDSP-vrijwilligers en projecten.
Het graf ligt aan het einde van het terrein waarop het voedselbos wordt aangeplant. Het is nu een combinatie van cement en plastic bloemen, als het grafmonument klaar is zal het zeker een bedevaartsoord worden voor de vele Papoea’s in wiens leven Pater Tromp een belangrijke rol heeft gespeeld. Pater Tromp was bij leven nog betrokken bij de eerste plannen voor de aanleg van het voedselbos. Straks kan hij uitkijken over een vruchtbare nalatenschap voor zijn internaatkinderen.”
Volg ook de Facebookpagina van Reville Saw om op de hoogte te blijven van de voortgang.
