We zouden hier gelijk al onze goede voornemens in de groep kunnen gooien, zoals het beter bijhouden van dit weblog, maar we hebben ons voorgenomen dit jaar niet aan goede voornemens te doen..
Alhoewel: regelmatiger ons weblog bijhouden is zo’n slecht idee nog niet. Want als je het te lang niet doet, wordt hetgeen je aan het digitale papier wilt toevertrouwen alleen maar steeds meer, groter en ingewikkelder. Dit keer dus een beetje een ‘droog’ stuk zodat jullie weer even de achterstand kunnen inhalen, maar we beloven verbetering!
Zoals we in ons vorige bericht al meldden, brak voor ons eind vorig jaar het moment aan dat we het ons financieel niet meer konden veroorloven om enkel op vrijwillige basis te werken. Dit betekende dat we op zoek moesten naar een betaalde baan in Indonesië en dan het liefst één waar ons hart sneller van ging kloppen. Waarbij het bovendien mogelijk zou moeten zijn om ons in 2012 nog wel voor/in Papua te blijven inzetten. En we kunnen jullie melden dat dit gelukt is!
Na 3,5 jaar fysieke aanwezigheid in Papua breekt voor ons een nieuwe fase aan waarin wij onze activiteiten in/voor Papua gaan combineren met een nieuwe uitdaging op het eiland Sumbawa dat met ingang van dit nieuwe jaar ook onze nieuwe thuisbasis zal vormen.
Jurgen is per 1 januari aan de slag gegaan als projectmanager binnen het bedrijf CV Pertani Hortikultura Sumbawa: een onderneming die gericht is op het produceren van kwalitatief hoogwaardige sjalottenzaden voor de tuinbouwsector op Sumbawa en Bali. Dit bedrijf is direct gelinkt aan de activiteiten van het Bali Fresh Female Farmers Partnership waar Jurgen het afgelopen jaar hard bezig is geweest de kneepjes van het vak te leren en waarmee de SDSP ook een strategische samenwerking is aangegaan om samen toe te werken naar Female Farmers Partnership activiteiten in Papua.
Het project op Sumbawa betreft een gesubsidieerd programma waarbij speciaal aandacht is voor vrouwelijke boeren en het de bedoeling is dat er een stevig sociaal programma onder komt te hangen. Dat sociale programma (met een mooi woord het CSR programma) gaat Ellis proberen op te tuigen. Zij start daarmee per 1 februari a.s. en wordt dan, zoals dat mooi heet, de CSR manager.
Daarnaast blijft Ellis dit komende jaar nog op vrijwillige basis bezig met het project Midden Vogelkop. Dit jaar zal voor haar w.b. Papua vooral in het teken staan van het helpen uitbouwen van de kennis en capaciteit van onze lokale counterpart, de Social Augustine Foundation (YSA), zodat de spanwijdte, maar ook de duurzaamheid, van het project letterlijk uitgebreid kan worden. Tijdens onze survey in district Mare hebben we vanuit de lokale bevolking aldaar diverse concrete ondersteuningsvragen ontvangen (zoals het realiseren van toegang tot schoon water in het afgelegen dorp Seia, ondersteuning bij het vermarkten van landbouwprodukten en medische zorg dichter bij de mensen helpen brengen) en daar wil de SDSP natuurlijk een vervolg aan geven. Ook staat er alweer een nieuw waterproject in de planning voor het dorp Ibuanari in het district Kebar. Voor Ellis betekent het in de praktijk dat ze een aantal keer vanuit Sumbawa naar Papua zal afreizen om de diverse activiteiten te coördineren.
Wat een ieder zich ongetwijfeld af zal vragen, is hoe het in Senopi gaat na de onrusten van vorig jaar.
Hoewel diverse programma-activiteiten met de komst van de nieuwe pater in Senopi weer door de bevolking zijn opgepakt, merken de mensen daar nog steeds de effecten van op het leven van alledag en diverse logistieke kanalen. Zo is de basisschool maandenlang gesloten geweest omdat de leraren uit veiligheidsoverwegingen in de stad bleven en stagneerde ook de medicijn-toevoer voor de kliniek vanuit de gezondheidsdienst in de stad. Wat dat laatste betreft hebben we via onze lokale kanalen gelukkig ondersteuning kunnen bieden, zodat de gezondheidswerkers hun belangrijke werk kunnen blijven doen in deze hectische tijden. Niet alleen voor district Senopi, maar juist ook voor de naastgelegen districten. Begin vorige week bereikte ons helaas het bericht dat de spanningen in de regio opnieuw zijn toegenomen. We hopen erg dat de situatie zich stabiliseert…
In december zijn we even naar Nederland gekomen om weer lekker wit en dik te worden. Wat betreft dat laatste is trouwens al duidelijk dat Ellis de race glansrijk heeft gewonnen. Iedereen weet immers dat ze eigenlijk allang in de Jellinek kliniek had moeten worden opgenomen vanwege haar dropjesverslaving… En dan zit ze ook nog een maand langer in Nederland dan Jurgen, want die vloog met een champagne-kegel van hier tot Tokio op Nieuwjaarsdag alweer naar Indonesië.
Met ons verblijf in Nederland hebben we nieuwe energie opgedaan om er weer met volle kracht tegenaan te gaan dit jaar. En dat is nodig want door de combinatie Sumbawa-Papua zal het een druk en enerverend jaartje worden. Maar we kunnen dat nu voor het eerst in jaren wel doen vanuit een eigen huis waar we onze koffers kunnen gaan uitpakken. En laten we eerlijk zijn; de plek waar we komen te wonen is niet bepaald vervelend al zullen jullie ons voor nu nog even op ons woord moeten geloven (foto’s volgen spoedig).
Dan sluiten we dit droge stuk af met de mededeling dat onze website www.kuku.nl gewoon in de lucht blijft (met dat verschil dat je vanaf de startpagina nu kunt doorklikken naar ‘Papua’ of naar ‘Sumbawa’) en dat ‘Het Koffertje’ – bij velen al bekend – ook gewoon actief blijft. Gelden uit Het Koffertje zullen we blijven aanwenden voor mensen en initiatieven in Papua die een steuntje in de rug kunnen gebruiken.
Op www.kuku.nl vind je overigens een verslag van wat we het afgelopen jaar vanuit Het Koffertje hebben kunnen realiseren dankzij de vele mensen die Het Koffertje blijven vullen. Ook kun je op onze website meer lezen over diverse mooie inzamelingsacties van de afgelopen tijd.
Tot zover voor nu. Ons volgende bericht bereikt jullie vanuit Sumbawa!
Lieve groeten,
Jurgen & Ellis
