Dag, Dag,
Vanuit warm, warm Manokwari een eerste beschrijving sinds lang, lang gelee. Na een allervriendelijkst bezoek aan onze vrienden Klarenda en Halim in Yogyakarta zijn we de 27ste aangekomen in Manokwari. Dat ging voorspoedig. Een overstap in Makassar en een lange stop in Sorong (wachten op een hotemetoot) vlogen we weer over de Kebar vallei en langs de pieken van het Arfakgebergte om een rustige landing te maken op het serieus gezellige Rendani vliegveld. Er kan een Boeing op landen en daar is het wel mee gezegd. Mensen die er zijn geland weten hoe de bagageafhandeling in zijn werk gaat. Laten we zeggen dat de bagageband nogal bijzonder is en dat je er toch elke weer verbaasd over bent dat alle koffers werkelijk terecht komen. Het vliegveld op Lombok is nog geiniger daar de bagageband die uit de muur komt, drie meter lang is en dan de koffers over de plavuizen uitbraakt. 200 mensen op 4 vierkante meter die naar hun koffers lopen te graaien is een bijzondere ervaring
Het logement ligt er nog steeds allervriendelijkst bij. Twee gasten zaten al 7 weken in het YAT en waren blij eens wat Nederlands te kunnen babbelen. Yo en Piet hebben zelfs overheerlijk voor ons gekookt! De omgekeerde wereld. De gasten bedienen de waard. En zo is het hier in Manokwari. Lang kun je niet sip kijken. Je moet wel een ongelooflijke oorworm zijn om niet te vallen voor de lachende dames en kinderen, de beleefde Javanen, het heerlijke en goedkope eten en de hemelsblauwe baai en turquoise zee. Okay, Manokwari heeft ook een rauw kantje. Maar voor een “frontiertown” worden oplossingen over het algemeen vrij vriendelijk gezocht.
Nu zullen ervaren Manokwari-gangers misschien denken, van welke paddenstoelen hebben de Nagels zitten snoepen; dit klinkt mij net iets te vrolijk dan wel te “lonely planeterig” in de oren. Okay, okay: Manokwari heeft ook zijn problemen. Zo weigert 1 van de kandidaten voor het burgemeesterschap, die onvoldoende stemmen had bij de voorverkiezing, te accepteren dat het een gelopen race is en gaat hij in hoger beroep o.i.d. tegen de uitslag. En daar zijn anderen het weer niet mee eens. En elders, in de wateren rond de Vogelkop, probeert men gelijktijdig een natuurreservaat, een duikgebied en een olieboorplatform te realiseren. Zijn ook wat mensen het niet mee eens. Je kunt gevoeglijk aannemen dat als dit Den Haag of Enschede zou zijn geweest, het Binnenhof hoogstpersoonlijk door 16 miljoen demonstranten met hun nagels en tanden zou worden afgebroken. Over het Binnenhof gesproken; wij vernamen via de uiterst trage digitale snelweg (waar wij bij lange na de 130 km per uur niet halen) dat er een regeerakkoord ligt. Zo lazen wij dat er 1 miljard bezuinigd gaat worden op ontwikkelingssamenwerking en er in plaats daarvan meer samenwerking gezocht gaat worden met het bedrijfsleven.
De SDSP heeft in de loop der tijd al diverse epistels, gericht aan Koenders en kornuiten, richting het Binnenhof geslingerd over Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen en welke grote kansen dit biedt voor een gebied als Papua wanneer er effectief wordt samengewerkt met humanitaire ontwikkelingsorganisaties ter plekke. Dus dat daar op wordt ingezet, vinden we prima, alleen willen we nog wel even doorgeven aan Rutte 1 dat die Joint Strike Fighter van ons niet perse had gehoeven. Daar is de landingsbaan in Senopi echt nog niet klaar voor. Geef ons dan maar die 1 miljard terug….
Zo langzaam als Nederland weer een regering heeft verkregen, zo snel ontwikkelt Manokwari zich hier. Elke maand wordt de rij auto’s voor het stoplicht langer. Er is een derde chique hotel bijgekomen. Er worden nieuwe wegen aangelegd, de landingsbaan is verlengd, parkjes en badmintonvelden worden opgericht, mensen die hardlopen langs de weg in de vroege uurtjes: mensen in de stad lijken het iets beter te krijgen. Dat mag ook wel, want de prijzen op de markt zijn er ook naar. In Papua is het inmiddels drie keer zo duur als op Java.
Doen we verder nog wat zinnigs met de zuurverdiende centjes van onze donateurs, horen we u denken? Welnu: Jurgen is bezig de lokale markt in Manokwari nog verder bereid te vinden produkten uit de Kebar vallei af te nemen. Het streven is dat de agrarische projecten in Senopi halverwege volgend jaar vanuit eigen inkomsten kunnen blijven bestaan en voor een groot deel kunnen worden overgedragen aan de lokale bevolking. Ellis heeft uitdeelboekjes vol gezondheidstips en plaatjes laten drukken om straks de voorlichtingen weer nieuw leven in te blazen. Er liggen weer nieuwe uitdagingen op de weg (invoeren van een symbolisch betaalsysteem voor de kliniek, deskundigheidsbevordering van de kliniek medewerkers, etc.) en die pakt Ellis samen met Jettie (die deze week is aangekomen) op. Jettie blijft ons 6 maanden gezelschap houden en met haar hebben we er een medisch deskundige bij, wat absoluut een meerwaarde is voor het project. Ook voor de vrouwengroep liggen er een hoop ideeën die we samen met de vrouwen willen gaan uitwerken. Last but not least verwachten we in Senopi de komende maanden behoorlijk wat toeristen en zijn we er nu ook aan toe om het netwerk rondom eco-toerisme in en rond Manokwari verder uit te bouwen en te verstevigen. Zo hebben we in Nederland reeds uitgebreid kennis gemaakt met het hoofd van het Wereldnatuurfonds in Papua, met wie Jurgen in oktober een vervolgafspraak gepland heeft hier in Manokwari. Met deze greep uit onze agenda blijkt maar weer dat we weer volop aan de slag zijn. We weten uit ervaring dat een goede voorbereiding in Manokwari, het halve werk is in Senopi.
Zoals vanouds ging de tam-tam weer flink tekeer zodra onze blanke tronies voet op Papua bodem zetten. De dag na aankomst was het dan ook zoete inval en hebben we er een heel pak Coffeemix doorheen gejaagd om al ons bezoek niet van de dorst te laten omkomen. In het huisje vallen de kleine dingetjes weer op die het ons huisje maken: net als vorig jaar was ook nu de deur opengebroken (maar dan wel weer gelijk voorzien van een nieuw slot, was al onze koffie, suiker, thee, wasmiddel en shampoo spoorloos verdwenen en draaien de 2 kranen die we hebben, nog steeds rechtsom open i.p.v. linksom. Foutje bij het aanleggen en we waren er wel aan gewend, maar zo vers uit Nederland hebben we onszelf de afgelopen dagen alweer diverse keren onder gesproeid wanneer we de kraan met een ferme ruk wilden dichtdraaien.
De kwade genius die onze deur heeft opengebroken, is overigens geen master of crime, vermoeden we. De onverlaat heeft namelijk alleen 1 helm meegenomen en heeft de televisie en de printer laten staan. Wij hebben sterk het vermoeden dat we de dader moeten zoeken onder de 1000 ojekrijders (brommertaxi’s) die Manokwari rijk is.
Andere toppertjes die we jullie niet willen onthouden:
Toppunt van timing
Anderhalf jaar na de aardbevingen verschijnt hier een stukje in de krant dat de overheid ten tijde van de aardbevingen in januari 2009 ook noodhulp heeft gegeven aan district Senopi. Zo hadden wij de 2 zakjes instantmie per inwoner nog niet bekeken…
Toppunt van overdrijven
Onderweg van het vliegveld naar het YAT losmen meldt Martin “Er is vorige maand een boom omgevallen, die grote, en die ligt nu over het YAT” Hierop denken wij dat het huis in puin ligt en dat de enorme, stokoude boom tegenover het YAT het nu dan toch echt begeven heeft. Bij aankomst blijkt de boom een fors uitgevallen tak van 3 meter die we met wat vereende krachten zo van het dak af schuiven. Die enge boom aan de overkant staat er in al zijn glorie nog steeds….
Toppunt van vakmanschap
Op 1 van de kamersloten in het YAT losmen passen 2 totaal verschillende sleutels…
Toppunt van PR
De letterlijke tekst over het eiland Wirimas zoals opgenomen in het boekje over toerisme in natuurreservaat Cendrawasih Bay. Over Wirimas island:
“It was bath and drunk falcon draw-well. If forebear looked for feed, they went to this island not carried the water and taked out from it draw-well but for previous they should gave offering to watchman. If it not did, it wouldn’t water there. Wirimas was mention of tierce and ‘wowo’ was mention of slut falcon.”
Wil je overigens al dit schoons op Wirimas island op video vastleggen, houd dan rekening met de verplichte kosten voor het gebruik van een handycam à $13,16…
Tot zover, voor ons is het tijd om naar Senopi te vertrekken. Jettie en Ellis vertrekken morgen en Jurgen volgt woensdag.
Over ongeveer een maand zullen wij weer eens wat laten horen.
Heb en hou het goed in Nederland en tot de volgende keer maar weer!
Jurgen & Ellis
