Sint zat te denken,
wat hebben wij Papoea te schenken.
Een project van de SDSP,
dat werd het idee.
Nu ben ik net in Senopi geweest,
en dat interesseert me toch wel het meest.
Kleinschalige lokale economie is het doel,
maar daaraan werken, moet toch echt op het gevoel.
Zo gaat er soms wel eens wat mis,
van elkaar leren, dat is wat het is.
Zo is er al het een en ander bereikt,
Chocola, pinda’s, groene erwten, koffiebonen is wat er al op de markt hier in Manokwari prijkt.
En ook wat culturele hoogstandjes zijn ze aan het maken,
Manik-manik en nog wat andere taken.
Dit kan worden verkocht in ons koude land,
zo ontstaat er ook hier een financiële band.
Manik-manik, dat zijn van die kralen,
Waarmee wij vroeger die Papoea’s betalen.
Kettingen, armbanden en hapan kapek konden ze maken,
om zichzelf te versieren voor belangrijke zaken.
Wie zich afvraagt, waarom moet er een economie daar?
Ze hebben nu geen andere keuze en dat is echt waar.
Een grote weg loopt er door hun land heen,
met bijkomstige grote multinationals, dat is wat ik meen.
Daarvoor moeten ze worden voorbereid,
echter dat kost nog wel een tijd.
Dus doen we het beste wat we kunnen,
omdat we iedereen een goede toekomst gunnen.
Liefs,
Pietje
